Strona główna

piątek, 29 marca 2013

Wielkanoc!

A za oknem mam taki obrazek:


Idą święta. Aż się chce zapytać "a choinka już ubrana?". Słowo daję, takiej zapowiedzi Wielkiej Nocy nie pamiętam. Mam szczerą nadzieję, że ten widok zmieni się do jutra. Dziś co najwyżej mogę ulepić pisankowego bałwana. Na szczęście w domu wciąż zaklinam wiosnę.

Zaraz lecę piec ciasta. :)
Dlatego już dziś chciałam złożyć serdeczne życzenia na Wielkanoc wszystkim tym, którzy tu zaglądają. Żeby były wesołe, słoneczne i (jednak) wiosenne. Żeby dopisała rodzina, a lany poniedziałek był bardzo mokry. I jeśli u Was chodzi zajączek, żeby przyniósł coś ciekawego z kosmetycznych nowości ;). Wesołych Świąt!


czwartek, 28 marca 2013

Próbki Yves Rocher i Gillette

Dziś króciutko. Odebrałam (w końcu) dwie paczuszki z próbkami. Mała z Gillette i większa z Yves Rochera.  Pierwsza jest dedykowana dla mężczyzn, więc produkt trafi w ręce mojego Mężczyzny. Podobnie dwa zapachy z YR. Dla mnie przyszło kilka saszetek kremów i damskich zapachów. 


 Od jakiegoś czasu korci mnie aby iść z wizytą do YR. Zwłaszcza, że w końcu posiadanie karty w mBanku może dać mi jakieś korzyści. Tu np. 30% zniżki. Jeśli macie tam konta warto sprawdzić jakie zniżki ma Wasza karta debetowa/kredytowa.

środa, 27 marca 2013

Dwufazowy płyn do demakijażu Nivea Visage

Po przejściu kilku toników-do-demakijażu i mleczek-do-demakijażu, które nie dość że wwiercały się w oczy, to jeszcze z makijażem tak naprawdę nic nie robiły uległam reklamie kolorowego produktu Nivea Visage, który pojawiał się w co drugim bloku reklamowym w TV.


Przyznaję, że trochę za późno zreflektowałam się na sesję foto do recenzji i buteleczka bardziej klasyfikuje się jako denko. Kiedy byłam w połowie opakowania planowałam kupić ponownie płyn z Nivea i jemu zrobić zdjęcia.
Poniżej opis producenta i skład. Cena około 16 zł za 125 ml. Dostępny w większości (o ile nie w każdej) drogerii i markecie.


W opakowaniu znajdują się dwie rozwarstwione fazy w proporcji 1:1. Ładnie to wygląda, ale w praktyce jasna kończy się o wiele szybciej od niebieskiej. W ten sposób zostałam przy 1/3 objętości z niebieską fazą. Brakuje mi osobnych rozpisek składu każdej z faz. Niebieska wydaje się bardziej tłusta. O wiele szybciej wysycha na płatku kosmetycznym. Co ciekawe pod koniec używania produktu wcale nie odczułam różnicy w zmywaniu make-upu.

A zmywanie odbywa się bardzo poprawnie. Wystarczy trochę płynu, 2 płatki, ze dwa razy przyłożyć do każdej powieki, a cienie, eyelinery i tusze prawie całkiem schodzą. Nie trzeba trzeć oczu. Nie szczypie jeśli płyn dostanie się do oka. Pozostawia na skórze delikatną, troszkę tłustą warstwę, ale dzięki niej powieki nie są przesuszone.


Lubię przeźroczyste opakowania. Za to nie lubię, kiedy okazuje się, że trudno je szczelnie zamknąć. A to zamknięcie łatwo się wyrabia i po kilku użyciach nie "pstryka". Za to na początku trzeba było się z nim trochę siłować. Efekt tego był taki, że płyn trochę wyciekł mi do kosmetyczki. Poradziłam sobie z tym zakładając woreczek śniadaniowy na otwór i dopiero wtedy go "przytrzasnęłam" klapką. Prowizorka sprawdziła się w podróży.

Plusy:
+ działa zgodnie z opisem producenta
+ dobrze zwalcza wodoodporne tusze i eyelinery
+ cena do zaakceptowania
+ łatwo dostępny
+ estetyczna forma ze względu na dwie kolorowe fazy

Wady:
- zła proporcja faz
- cieknące opakowanie

Na koniec wyjaśniam czemu go teraz nie kupię, skoro recenzja jest jednak pozytywna. Wiele Bloggerek zachwycało się produktem 2w1 z Biedronki. Tani tonik + płyn do demakijażu w jednym. Mam ochotę go wypróbować :). A Nivea... pewnie jeszcze do niej wrócę. Do tej pory zużyłam dwie takie buteleczki i byłam z nich zadowolona.

niedziela, 24 marca 2013

Zapraszam Was na wiosenną wycieczkę! Fotorelacja z jarmarku wielkanocnego 2013

 Zabieram Was w podróż do muzeum. Muzeum, które wcale nie musi być nudne. Przed chwilą stamtąd wróciłam. Szukałam wiosny, zwiedzałam zabytkowe chaty. Podziwiałam wystawy i kiermasz rękodzieła. Obok trwały przedstawienia, inscenizacje i pokazy taneczne. A gdzie to wszystko?  W Muzeum Wsi Opolskiej w Opolu - Bierkowicach.

Zapraszam!

 Kiermasz odbywał się na świeżym powietrzu. Wzdłuż alejek rozstawione były kramy z rękodziełem i małe punkty gastronomiczne. Mi przypadł do gustu pieróg z grilla. Na jednym z pierwszych stoisk porządku pilnował szlachcic.

Od lat podobają mi się zwierzęta wykonane z traw i drewna. Nie brakło ich i dziś. Do wyboru były zające, króliki, jeże, ptactwo i wiele innych. Nie ukrywam, że choć bywam tu co rok dużo przyjemności daje mi sam widok kramów.

Króliki w klatce - również wykonane z traw. Kiedyś dorobię się takich na swój wielkanocny stół. Pomimo zimowej aury i przenikliwego mrozu słońce dopisało. Przyjechała masa ludzi. 

Jedną z nowości, których nie widziałam w poprzednich latach był kataryniarz. Aż mnie korciło, aby zapytać go o "złoty pierścionek".

Podczas zwiedzania muzeum natknęłam się na zorganizowaną grupę wojskową ćwiczącą pokazy musztry przed występem. Choć gromadka ta wydała się bardzo sympatyczna, to jednak ich sama musztra... ech ;). W każdym razie dobrze, że dopisali nie tylko turyści, ale i cała ekipa pracująca na dobry efekt dzisiejszego dnia.

Warto pamiętać, że poza stoiskami otworem stało wiele zabytkowych XIX-wiecznych chat. Na zdjęciu wyposażenie jednej z nich. W innych można było spotkać kobiety zdobiące jajka, dowiedzieć się jak w tamtych  czasach wyglądało szkolnictwo i przekonać się jak działa krosno. Przy odrobinie szczęścia zostało się poczęstowanym podpłomykiem albo wodzionką.

Widok na jedną z wielu zagród. Ludzie przyjeżdżali z różnych stron - parking szybko się zapełnił i jak zawsze ludzie parkowali gdzie tylko się dało, nawet kilometr od samego skansenu. Widziałam też kilka zorganizowanych wycieczek autokarowych.

 Mimo tego duża powierzchnia całego obiektu pozwoliła na dość swobodne poruszanie się. Całość była przychylna dzieciakom, dla których zorganizowano m.in. pokaz topienia Marzanny, darmowe przejażdżki konne i różne warsztaty.

 Ta gąska mnie urzekła. Wyraźnie pilnowała numeru swojego stoiska z rękodziełem (aczkolwiek właścicielka stoiska twierdziła uparcie, że to numer tejże gęsi w stadzie ;)).

Kolejny muzyczny akcent. Tam gdzie nie docierała muzyka zespołów, które dziś wyjątkowo schowały się w zadaszonym pomieszczeniu (nie dziwię się, palce szybko zdążyły mi zgrabieć), tam spotkać można było właśnie grajka. Obok znajdowało się stoisko z drewnianymi rzeźbami i zabawkami.

Dobrze, ale przecież obiecałam szukanie wiosny. Pani Wiosna nie raczyła zaszczycić skansenu swoją obecnością. Mimo to, pojawiły się pewne oznaki, że namyśla się czy w końcu tu nie zawitać. Na pokrytej strzechą chałupie, wśród resztek śniegu zieleniły się kępki mchów, które wbrew pogodzie wypuściły zarodnie. Na zdjęciu drzewa powoli budzą się do życia i jako jedne z pierwszych wypuszczają niepozorne kwiatostany. W muzeum znajduje się również fragment zagrody z chwastami segetalnymi, które nieśmiało zaczynają się zielenić.

 Na szczęście wiosnę można przyciągnąć do siebie również pracami ręcznymi. Spotkałam dziś kilka stoisk z kwiatami wykonanymi z bibuły. Na jednym z nich kompozycje były wyjątkowo piękne.

 Wielkanoc to przede wszystkim jajka, w przeróżnej formie. Po rozstrzygnięciu konkursu na najpiękniej zdobione można było obejrzeć je na ekspozycjach. Wiele nagrodzonych pań miało swoje stoiska na kiermaszu. Były tradycyjne kroszonki i jajka zdobione metodą batikową (drapane i zdobione woskiem). Nie brakło też innych technik, które jednak pozostały w mniejszości.

 Do miodu ciężko mnie przekonać. Co innego wykonane przez pszczelarzy ozdobne świece. Przyjechało wielu pszczelarzy, więc było w czym wybierać.

Co roku na stoiskach powtarza się wiele tych samych motywów i naprawdę ciężko było mi dostrzec jakąś nową perełkę. Jednak udało się. Pewna Czeszka miała na swoim stoisku zdobione koronką i suszonymi kwiatami połówki jaj. A połówek to u nas jeszcze nie było.

Atrakcją dla dzieci była wystawa żywego inwentarza: rasowego drobiu, gołębi, królików. Trafiła się nawet klatka ze świnkami morskimi. 

Spójrzcie na tę serwetę. Tak naprawdę trudno ją nazwać serwetą czy bieżnikiem. To ręcznie wykonane cudo ma dwa metry średnicy. Aż zapytałam o cenę. 200 zł. Jak dla mnie - za tyle materiału i godzin pracy to za darmo. Tylko nie mam odpowiedniego stołu dla niej. Ciekawe czy ktoś inny się skusił?

W drodze powrotnej zobaczyłam kowale bezskrzydłe, tłoczące się w słońcu na korze drzewa. Odkąd pamiętam ich masowe pojawienie się było jednym z pierwszych oznak kończącej się zimy.


Nieopodal, przy chodniku pojawiły się pierwsze podbiały. Wiosna wcale nie szturmuje zimy, ale dzisiejszy spacer w muzeum dał mi nadzieję, że może w końcu do nas zawita.

W skansenie coraz częściej pojawiają się kiczowate baloniki z helem dla dzieci, tania biżuteria... ale wciąż jest to tylko niewielki dodatek do całości i ginie to w tłumie prawdziwego rękodzieła. Jak widać aby coś było atrakcyjne, wcale nie musi być ubrane w krzykliwe neony i tandetę. Czasem ludzie wolą przyjechać i posłuchać wiejskich zespołów, niż słuchać radiowej papki :). Kultura nie umarła!

A może ktoś z Was też tam był? Jeśli nie to gorąco polecam odwiedziny kiermaszu za rok. :)

sobota, 23 marca 2013

Nivea Classic pomadka ochronna

Kiedy przyszedł sezon zimowy zaopatrzyłam się w pomadkę ochronną Nivea Classic. W tej serii do wyboru były różne jej warianty kolorystyczne i zapachowe. Tym razem padło na klasykę bez dodatków.

Wg producenta:
Pomadka NIVEA Classic skutecznie chroni usta przed wysychaniem i zapewnia im długotrwałą pielęgnację. Dzięki nawilżającej formule z olejkiem jojoba i masłem shea sprawia, że usta stają się gładkie i zadbane.



Cena ok. 8 zł za 4,8g produktu. To jeden z najbardziej rozreklamowanych produktów, dlatego dostępna jest praktycznie wszędzie. Zapach ma delikatny, słodkawy. Opakowanie również należy do klasyki - prosty, wykręcany sztyft poręczny w użyciu.
Z założenia miałam wybrać inny, kolorowy wariant. Może dobrze się stało, że padło na ten, bo codziennie używam jej "na dobranoc", więc nie ma zagrożenia poplamienia poduszki ;). Sięgam po nią 2-3 razy dziennie. Przed wyjściem z domu, na dobranoc i w trakcie dnia. Zawsze miałam problem z popękanymi wargami, na których łuszczyła się skóra w zimie. Tu pomadka spełniła swoje zadanie. Więcej tych problemów nie mam. Dodatkowo faktycznie nawilża usta, które stają się bardziej miękkie. 

Jest bardzo wydajna. Do tej pory zużyłam tylko 1/3 ze sztyftu, który można wykręcić. Obawiam się, że na lato będzie trochę za ciężka.


W kwestii zimowego makijażu: nie korzystałam z innych "mazideł", kiedy był mróz. Pomadka jest w zasadzie bezbarwna. Pokrywa usta delikatnie odbijającą światło warstwą. Wygląda to jak usta w stylu "nude". U góry usta z pomadką, na dole bez.

Skład wg producenta:
Cera Microcristallina, Octyldodecanol, Hydrogenated Polydecene, Cetyl Palmitate, Ricinus Communis Seed Oil, Myristyl Myristate, VP/Hexadecene Copolymer, Cetearyl Alcohol, Polyglyceryl-3 Diisostearate, Butyrospermum Parkii Butter, Cocoglycerides, Pentaerythrityl Tetraisostearate, VP/Eicosene Copolymer, C20-40 Alkyl Stearate, Cera Carnauba, Simmondsia Chinesis Oil, Panthenol, Vitis Vinifera Seed Oil, Glycerin, Cera Alba, Aqua, Limonene, Linalool, Benzyl Benzoate, Citral, Parfum

Widzę w składzie glicerynę i to w dodatku na końcu listy, a nie jako bazę. :)

Jej największym mankamentem jest to, że potrafi sklejać wargi, a po nałożeniu zbyt dużej ilości może zbierać się w załamaniach. Zauważyłam, że jej konsystencja zmienia się w zależności od temperatury. Wyciągnięta z torebki na silnym mrozie była dość twarda, a jeśli poleżała gdzieś blisko źródła ciepła stawała się bardzo miękka.
W żadnym wypadku nie nadaje się, aby niedługo po aplikacji coś jeść/pić. W takiej sytuacji produkt szybko schodzi z ust. Pod tym względem jest nietrwała. Za to sam efekt pielęgnacji jest jak najbardziej trwały.

Plusy:
+ doskonała i długotrwała pielęgnacja
+ rewelacyjny stosunek dobrej jakości do niskiej ceny
+ brak przekłamań ze strony producenta
+ powszechnie dostępna
+ poręczna forma

Wady:
- nietrwała przy jedzeniu/piciu
- skleja wargi

Jedna taka pomadka spokojnie wystarczyłaby mi na trzy sezony zimowe. Będę chciała zużyć tę dość szybko, by na przyszły sezon kupić nową z tej serii: bardzo możliwe że tę samą Classic.

czwartek, 21 marca 2013

Rozdanie u koleżanki, kłamstwo w aptece, wizyta w bibliotece - wiosenny misz masz

Dzisiejszy post jest wielowątkowy i raczej pamiętnikowy niż recenzjo-przepisowy :).

Po pierwsze miło mi było zobaczyć informację u Anne Mademoiselle, że postanowiła zrobić u siebie rozdanie. Sama się pod nie chętnie podepnę, jako że będzie to moja pierwsze uczestnictwo w rozdaniach. W dodatku "suchy szampon" - to brzmi intrygująco ;).


Ten duet wygląda zachęcająco. Przegońmy zimę razem ;)

* * *

Czekam na paczuszkę z Yves Rochera. Czekam na paczuszkę z Avon. Pierwsza będzie w święta, druga po świętach. Marzec to dla mnie jeden z tych miesięcy, kiedy w kosmetyczce ni stąd ni zowąd pojawia się czarna dziura.

* * *

Jak ja nie lubię kłamstwa.
Jeszcze wczoraj chciałam podzielić się informacją, że firma Vichy zorganizowała zestawy darmowych próbek kosmetyków do odbioru w aptekach w ramach akcji "Znajdź swój ideał z Vichy" (lista aptek na ich stronie www). Dziś niestety trochę mi mina zrzedła. W pierwszej aptece powiedziano mi, że próbki są, ale na sprzedaż. Można je dostać za darmo jeśli kupi się jakiś inny produkt. Zdziwiłam się, podziękowałam i wyszłam. Wieczorem przejrzałam ponownie materiały reklamowe Vichy, ale nigdzie nie był podany taki warunek. Naskrobałam do nich mail prosząc o sprecyzowanie czy to tak działa. Odpowiedzi jeszcze nie mam. Jak dostanę to się nią podzielę. 
Biegałam dziś trochę po mieście i przy okazji innych zakupów zawitałam do innej apteki, ciekawa czy to samo usłyszę co w tej pierwszej. Odwiedziłam trzy. W każdej dowiedziałam się, że próbki były za darmo, a nie jako dodatek do innych zakupów, ale niestety już ich nie ma. Zestawy do testowania rozeszły się w dwa dni po tym jak dotarły do aptek. W sumie się nie dziwię. Tylko mierzi mnie, że w niektórych miejscach oszukuje się klientów.

* * *

Z optymistycznych rzeczy w końcu dotarłam do biblioteki. I to nie uczelnianej, bo do tej drogę znam aż za dobrze. Co więcej znalazłam trzy książki Anne Rice z serii za którą kiedyś szalałam, a których nie miałam okazji przeczytać. Jak skończę, to się pochwalę. 
Muszę przyznać, że kiedy dziś weszłam między regały poczułam się jak szczęśliwy mól książkowy, jak dziecko wpuszczone na plac zabaw :). Tylko obawiam się, że mój licencjat na tym może trochę ucierpieć.

Taki to I dzień wiosny. W końcu w marcu jak w garncu, i to nie tylko w kwestii pogody.

wtorek, 19 marca 2013

Rozcieńczalnik lakierów do paznokci z Top Choice

Gdybym miała wybrać grupę kosmetyków, które najchętniej używam byłyby to najpewniej lakiery do paznokci.  Choć jeszcze nie dałam poznać się z tej strony jedna kosmetyczka pełna jest tylko nich. Moim mankamentem jest to, że po miesiącu, czasem po dwóch, moje paznokcie buntują się. Zaczynają się wściekle łamać i rozdwajać. Wtedy przychodzi czas na odstawienie kolorowych zabawek, żeby płytka zdążyła się zregenerować i odrosnąć. Wtedy lakiery leżą, leżą, leżą i... zasychają, bądź gęstnieją.

Tu na ratunek przychodzi rozcieńczalnik lakierów do paznokci z Top Choice. Zamiast wyrzucać kosmetyki można łatwo przywrócić większości z nich pożądaną konsystencję.


Nie jest to typowy kosmetyk. Raczej produkt chemiczny o konkretnym zastosowaniu. Kiedyś lakiery rozcieńczało się dodając zmywacze do lakierów. Z własnego doświadczenia już wiem, że dzięki ich składom (które mają pielęgnować, a nie niszczyć paznokieć) można zafundować sobie albo marny efekt, albo kluchę zamiast płynnego lakieru. Teoretycznie producent zaznaczył, że produkt ma zapach limonki. Napis umieścił na opakowaniu bardzo małymi literami, jakby się czegoś wstydził. W sumie może i wstydził, bo aromatu cytrusów próżno tam szukać. Zapach ma podobny do zmywaczy do paznokci. Dla mnie to ani plus, ani wada, bo aromaterapii nim robić nie będę, a zastosowanie trwa kilka sekund.

 

Skład ogranicza się do rozcieńczania lakieru. Faktycznie zgodnie z opisem wystarczają 2-3 krople by zgęstniały lakier znów nadawał się do użycia. Mocniej zaschniętą kluchę też można odratować większą dawką. Wypróbowałam go na kilkunastu lakierach, z czego w dwóch przypadkach nie uzyskałam oczekiwanego rezultatu. W jednym z tych przypadków jeden lakier był wybitnie długo po terminie (ponad 2 lata) i choć został rozcieńczony to zaczął zostawiać brzydkie smugi przy malowaniu, a w drugim lakier od nowości miał konsystencję gumy. Myślę, że sprawdza się dość przyzwoicie, choć ma ograniczenia.

Koszt: 10 zł. Ta dycha już dawno mi się zwróciła. Objętość 85 ml jest więcej niż wystarczająca. Gorzej jest z dostępnością. Teoretycznie można go kupić w drogeriach Astor. W praktyce okazało się, że w moim mieście w żadnej z trzech go nie mieli (w dwóch panie nawet nie wiedziały że taki produkt istnieje i proponowały zmywacze). Dopomogła koleżanka z mniejszej miejscowości - w tamtejszym Astorze mieli go na pęczki. 

Przed pierwszym użyciem należy odciąć górną część buteleczki. Mi wyszło to trochę niezgrabnie. Mimo, że odcięłam sam szczyt otwór zrobił się dość duży, a przy stosowaniu kropelki lubią uciekać i spływać po nasadzie buteleczki. Tu plus dla objętości - nie jest żal, że część preparatu leci nie tam gdzie trzeba.

Preparat jest przydatny nie tylko dla miłośniczek zdobienia paznokci, które mają tony lakierów. Przyda się również tym paniom, które sporadycznie wykonują manicure, przez co nie nadążają ze zużywaniem lakierów.

Plusy:
+ działa zgodnie z założeniem producenta
+ wydajny
+ niska cena
+ duża objętość

Wady:
- słabo dostępny
- nieporęczna butelka: łatwo zmarnować część rozcieńczalnika
- brak deklarowanego aromatu

Podsumowując: nie jest to produkt niezbędny, bo można bez niego żyć. Ma swoje małe wady, ale generalnie działa poprawnie. Na pewno kupię następny, kiedy ten się skończy.

poniedziałek, 18 marca 2013

Bransoletka z charmsami

Na uczelni środek semestru. Jako bonus zbliżają się święta. W praktyce oznacza to chwilę wytchnienia, bo część przedmiotów skończyła się, a kolejne jeszcze się nie zaczęły. Miałam założenie publikować tu co 2-3 dni. skoro teraz mam czas, a niedługo rzeczywistość znów o sobie przypomni i go zabierze, to skorzystam przynajmniej teraz i coś częściej napiszę.



Muchomor już tu był. W międzyczasie splotłam bransoletkę i zrobiłam 3 kolejne zawieszki. Jest kawałek arbuza, biały kwiat i skromna literka T. Zrobiona na wymiar, więc dzwonią za nią dodatkowe łańcuszki-przedłużki.



W planach mam kolejne charmsy. Jakie? Jeszcze nie wiem. Na pewno 3-4 sztuki jeszcze się tu zmieszczą.

niedziela, 17 marca 2013

Siekane kotlety drobiowe z białą kapustą

W sklepie uśmiechała się do mnie pięciokilogramowa główka kapusty. Efekt: zrobiony Colesław, kapusta zasmażana w słoikach i kotlety z kapustą, a niecała połówka (jeszcze) zalega w lodówce.

Kotlety siekane z kapustą stanowią alternatywę dla kotletów z mięs mielonych, przy czym wychodzą bardziej mięsne i zwięzłe oraz mniej tłuste niż te klasyczne.

Składniki (na około 8 kotletów):
- 1 pojedyncza pierś z kurczaka
- 0,5 kg białej kapusty
- 1 średnia cebula
- 1 jajko
- 3 łyżki kaszy manny (błyskawicznej)
- 2 łyżki sosu sojowego
- pieprz, sól
- bułka tarta

Z mięsa odciąć zbędny tłuszcz i ewentualne kostki. Posiekać drobno nożem. Kapustę zetrzeć na tarce o dużych oczkach. Sparzyć wrzątkiem, odcedzić i lekko wygnieść. Cebulę zetrzeć jak kapustę. Połączyć składniki, dodać do nich jajko, kaszę mannę (wchłonie soki z warzyw i zagęści masę), sos sojowy, sól i pieprz do smaku. Wymieszać i odstawić do lodówki na godzinę.

Masa jest bardzo mokra, troszkę można próbować jeszcze ją wygnieść, ale przy smażeniu wilgoć ładnie odparowuje (olej nie pryska). Formować kotlety i obtaczać w bułce tartej. Smażyć na patelni pokrytej olejem aż się zezłocą.


Smakują delikatnie, a do dobrego smaku nie potrzebują specjalnych przypraw. Mięso drobiowe często u mnie gości i można z niego w prosty sposób wyczarować smaczne posiłki :). Przy następnej drobiowej okazji pojawi się przepis na pierś kurczaka po szkocku. 

To za jakiś czas, bo dziś doprowadziłam swoją bransoletkę z charmsami do reprezentatywnego stanu, więc też się tu pojawi. ;)

sobota, 16 marca 2013

Dove VisibleCare Renewing - żel pod prysznic

Dzisiaj przyszło mi osądzić przydatność żelu Dove, który chlubi się technologią NutriumMoisture. Z tej serii wersję z jaśminem i kokosem miała Anne. Z jej recenzji wnioskuję, że jej nie zachwycił. 


Zacznę od tego, że marka Dove była wysoko ceniona przeze mnie, rodzinę i znajomych. Miałam nadzieję, na kroplę prawdy z reklam o ich nawilżeniu. A dlaczego? Idzie lato, a skórę mam wybitnie suchą, która domaga się jakiegokolwiek nawilżenia. Na jej nieszczęście jestem osobą bardzo oporną na stosowanie kremów i balsamów. Jeśli nie są pod ręką na tyle, że się o nie wieczorem dosłownie potknę, potrafią zalegać w kosmetyczne niemal latami (aż zbliży im się termin przydatności i wtedy próbuję cokolwiek z nich zużyć). Pomysł by połączyć nawilżanie z codziennym prysznicem wydawał się dość atrakcyjny.


Produkt z serii VisibleCare pozbawiony jest dodatkowych aromatów i atrakcji. Ma spełniać dwie podstawowe funkcje: (1) myć i (2) nawilżać. Tu producent podkreśla jego zdolności odnawiania kondycji skóry, której stan podupadł. W 7 dni miększa i gładsza skóra. W 21 dni zauważalnie piękniejsza. Skoro jego działanie jest mocno sprecyzowane, może ten żel ma prawo racji bycia?
Cena: ok. 14 zł za 200 ml. Dodam, że kupiłam go znacznie taniej w ramach promocji w Tesco.



Przyznam, że na składach kosmetyków znam się jak świnia na gwiazdach. Woda na pierwszym miejscu. Standard. Jeśli jednak widzę na drugim miejscu glicerynę, to daje mi to jakąś nadzieję na poprawę kondycji skóry.




Mniej-więcej tak wygląda struktura tego żelu. Po rozcięciu niby-pustego opakowania znalazłam jeszcze sporo żelu, który wystarczył na cztery kąpiele. Opakowanie nie jest w ogóle przezroczyste, więc trudno dostrzec czy coś jest jeszcze w środku.
Sam żel faktycznie jest w pewien sposób "kremowy". Jest bardzo gęsty jak na żel. Jest zdecydowanie niejednorodny - widać w nim smugi jakiejś substancji (gliceryny?), która wyraźnie błyszczy srebrzyście na tle białej masy. Bardziej przypomina lekki krem do twarzy niż produkt do mycia. Zapach jest charakterystyczny dla wszystkich produktów Dove, które nie są dodatkowo aromatyzowane. Przyjemnie rozprowadza się go po ciele, a jego konsystencja naprawdę daje nadzieję, że skóra na tym skorzysta.
Jest bardzo wydajny. Używałam go przez ponad miesiąc i nie chciał się skończyć. Pieni się dość słabo.
W kwestii mycia - oczyszcza skórę nie lepiej, ale i nie gorzej od innych żeli. Spełnia swoje zadanie.

A co z obietnicami w kwestii pielęgnacji?
I tu niestety klapa totalna. Po 7 dniach stosowania brak jakichkolwiek zmian. Po 3 tygodniach nic się nie zmienia. Po skończeniu całego opakowania cud się nie stał. Skóra nie stała się piękniejsza, ani bardziej nawilżona, ani elastyczna, ani miększa.

Plusy:
+ bardzo wydajny
+ neutralny zapach
+ przyjemna, gęsta konsystencja

Wady:
- mała objętość
- wysoka cena
- słabo się pieni
- nie poprawia kondycji skóry = nie spełnia swojej roli


NIE polecam. Żel miał nawilżać, a nie nawilża. Nie spodziewałam się fajerwerków, ale jakikolwiek efekt powinien być, skoro producent tyle naobiecywał. Cena regularna w stosunku do objętości i (braku) efektów jest astronomiczna.

Zastąpią go dwa żele z Avon Senses. Nie będą nawilżać, ale mam nadzieję na atrakcyjne zapachy.

środa, 13 marca 2013

Diamencikowy komplet

Potrzebowałam kolczyków i wisiorka do małej czarnej. Z założenia miał być delikatny i elegancki. W tak zwanym "międzyczasie" do mody weszły wszelkiej maści kule z diamencikami i cyrkoniami.
Dla siebie robiłam taki:


Wisiorek wylądował na srebrnej żmijce. 
W końcu dorobiłam się sztyftów z serduszkiem. Wcześniej bazowałam wyłącznie na klasycznych otwartych biglach.

I na koniec dodaję jeszcze zdjęcie kolczyka w uchu. Jak widać, są malutkie. (Ucho nie wchodzi w skład diamencikowego kompletu ;))


poniedziałek, 11 marca 2013

Biszkopt z serem i kokosem

Poniżej podaję przepis na "biszkopt zawsze udany" z serem (na zimno) i pieczonym kokosem a la bounty na górze. Miała być zebra, ale w domu mama przez pomyłkę kupiła nie ten ser co chciała i dostałam go w spadku. 

Biszkopt:
- 7 jaj
- 7 łyżek cukru
- 7 łyżek mąki
- 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia.
- 1/2 szklanki naparu z kawy

Jaja ubić mikserem na pianę (długo i na wysokich obrotach, ale niekoniecznie na sztywną jak koci ogon) dosypując stopniowo cukier. Proszek do pieczenia dosypać do mąki, wymieszać. Dodawać stopniowo do piany (przesypując przez sito) i mieszać drewnianą łyżką "góra - dół". Pianę wylać na blachę z piekarnika pokrytą papierem do pieczenia. Wstawić do nagrzanego piekarnika do 180 st. C i piec około 18-20 min.
Wystudzony biszkopt ściągnąć z papieru i nasączyć naparem z kawy.

Ser:
- 1 kg sera waniliowego (w wiaderku, z przeznaczeniem do sernika na zimno)
- 1 szklanka rodzynek
- 2 łyżeczki żelatyny
- jeśli ser nie jest "waniliowy" można dodać 1 cukier waniliowy

Ser wyjąć z lodówki by nabrał pokojowej temperatury. Żelatynę rozpuścić w 1/4 szklanki gorącej wody. Wlać do sera i wsypać rodzynki (+ ewentualny cukier waniliowy). Wymieszać wszystko łyżką. Rozłożyć warstwą na biszkopcie.

Kokos:
- 200 g wiórków kokosowych
- 6 białek jaj
- 1 szklanka cukru
- kawałek margaryny (tłuszczu)

Ubić białka na sztywną pianę mikserem. Stopniowo dodać cukier miksując. Wsypać wiórki kokosowe i delikatnie wymieszać łyżką. Blachę z piekarnika wyłożyć papierem do pieczenia i mocno posmarować margaryną (kokos lubi przywrzeć do papieru). Piec w 180 st. C około 20 min. Wystudzony oderwać od papieru i przykryć nim ser na biszkopcie. 
Kokos lubi pęknąć i rozlecieć się na 2-3 kawałki. Można to spokojnie zamaskować polewą.

Polewa:
- 1/2 tabliczki gorzkiej czekolady
- 1 łyżka margaryny/masła

W kąpieli wodnej rozpuścić czekoladę. Dodać margarynę (kiedy polewa stężeje nie będzie zbyt twarda). Dokładnie wymieszać. Polać wierzch ciasta w fantazyjne "mazy" - przy okazji zakamuflować ewentualne pęknięcia kokosu.


Wstawić do lodówki, by ser i polewa stężały (a tężeją dość szybko). I smacznego!

W oryginalnym przepisie zamiast sera używa się kremu na bazie budyniu. Tu chodziło o zużycie już kupionego serka - to połączenie też zdało egzamin.

Zawsze gdy jadę do domu w odwiedziny staram się wykorzystać fakt, że jest tam piekarnik. A tego sprzętu strasznie brakuje mi na co dzień u siebie.

piątek, 8 marca 2013

Perełkowe grona - kolczyki

Perły podobały mi się od dzieciństwa. W domu pereł zawsze było mało - uchodziły za zwiastun nieszczęścia. Z tego też powodu nie doczekałam się takiej wyśnionej biżuterii od jubilera. Z czasem i ze zwiększającą się świadomością w jaki sposób perły pozyskiwane są na światową skalę mój zapał trochę opadł.

Małe marzenia czasem się się spełniają i ku swej uciesze sama mogę zrobić biżuterię jaką zawsze chciałam mieć i to bez angażowania producentów tych świecidełek.


Taka biżuteria nigdy nie wychodzi z mody :). Robię sporo biżuterii z perełkami szklanymi. W końcu mogę się nimi nacieszyć. Inne cacuszka z perełkowej serii na pewno się tu pojawią.

środa, 6 marca 2013

Tusz wydłużający z Avon

Zawsze kiedy kończył mi się tusz do rzęs sięgałam po kolejny już z innej serii lub firmy. Żaden mnie nie oczarował na tyle by chcieć mieć go na dłużej. A tu nagle: eureka. Trafiłam na tusz SuperEXTEND Mascara z Avon, który prawie wykończyłam i już szukam konsultantki, żeby zamówić go ponownie.





Kiedy go zamawiałam dostępny był w kilku wersjach kolorystycznych, wybrałam klasyczną czerń. W ramach promocji kosztował ok. 16 zł, przy czym w aktualnym katalogu można mieć go za 20 zł (cena regularna to 35 zł). Obecnie dostępny jest tylko w wersji black.

Kiedy słyszę reklamy o super-ultra-kosmicznie-pro działających tuszach tylko przewracam oczami. A tu proszę, miła niespodzianka.

Tusz ma wydłużać - i wydłuża. No cóż, wydłuża o tyle ile mamy jaśniejsze końcówki rzęs, które niepomalowane są prawie niewidoczne. Zaletą jego jest to, że przy delikatnym makijażu faktycznie nie skleja rzęs na potęgę. Pod tym względem to najlepszy tusz jaki miałam. Nie umiałam przesadzić z jego ilością. Konsystencja dość płynna, ale nie odbija się na powiekach.

Atutem jest silikonowa szczoteczka w kształcie stożka. Od dziś nie chcę innych - tym jeżykiem naprawdę można wymodelować włoski, domalować te w kącikach oczu. Tu zarazą jest tusz, który lubi się przykleić do końcówki szczoteczki na jej szczycie, ale wszystkie moje poprzednie tusze też tak grzeszyły, wiec wybaczam.


Generalnie tusz ładnie wytrzymywał na oczach cały dzień. Dopiero teraz, kiedy się kończy i z czasem troszkę zgęstniał czasem zostawia małe grudki. To też wybaczam, bo pozostało mu najwyżej kilka dni życia, a wcześniej współpracował ze mną bez problemów.

Ze względu na jasną oprawę oczu bez tuszu wyglądam prawie jakbym rzęs nie miałam. Z drugiej strony w końcu trafiłam na tusz, który nie sprawia że rzęsy stają się ciężkie i przytłaczające. Idealny na co dzień do makijażu (co)dziennego.


Tak to wygląda w praktyce (tuszowane 2x resztką maskary). Kiedy przejrzałam fotki makro okazało się, że przynajmniej na nich widać, że jakieś rzęsy mam. Ba, nawet znajdzie się parę włosków sklejonych tym tuszem. Mimo tego efekt "z pół metra" jest świetny. Przemawia za tym fakt, że tusz poleciła mi koleżanka, która używa go od dłuższego czasu, a ja przez kilka miesięcy zachodziłam w głowę jakim cudem ma codziennie delikatnie pomalowane i idealnie porozdzielane rzęsy.

To mój nr 1 wśród tuszy, które do tej pory używałam. Do Avonu kiedyś się zraziłam i przez lata nic stamtąd nie zamawiałam. Dzięki temu produktowi ta marka znów wraca do moich łask.

Tak na marginesie: nie wiem czemu w katalogu i sklepie online Avon prezentuje jego zdjęcia z żarówiasto żółtą szczoteczką. Ja mam czarną - może zmieniono kolor już po tym jak kupiłam swój. Pomyłka. Po doszorowaniu szczoteczki okazało się, że faktycznie ma kolor słońca. Zostaje w mojej kosmetyczce jako grzebyk do brwi i rzęs. W tej roli sprawdza się lepiej niż mój poprzedni grzebyk, który niby został do tego stworzony.

Plusy:
+ wydajny
+ nie skleja rzęs
+ rzęsy pomalowane nawet 2-3x nie stają się ciężkie
+ nie odbija się na powiece
+ idealny do dziennego makijażu
+ często jest w promocji

Wady:
- Avon = brak go w stacjonarnych drogeriach
- jeśli miałabym go kupić w cenie regularnej, to objętość 7 ml mnie nie powala
- może być zbyt delikatny do wieczorowego makijażu
- obecnie tylko dostępny w kolorze czarnym

Z czystym sumieniem: polecam!

poniedziałek, 4 marca 2013

Kruche faworki

Dziś będzie na słodko. W zeszły weekend trwała produkcja chrustu. Zdjęcie zrobione na szybko, bo potem "to był moment i nie było już niczego". Wyszły wybitnie kruche, cienkie i pełne pęcherzy powietrza. Warto robić je we dwoje - to dobra zabawa, którą można sprawniej pokierować niż w pojedynkę. Oczywiście nie oznacza to, że ciastka nie udadzą się gdy robimy je sami.

Składniki:
- 2 szklanki mąki (nawet trochę więcej)
- 3 żółtka
- 1 całe jajko
- 4 łyżeczki wódki (lub dwie łyżeczki spirytusu)
- 1 łyżeczka octu
- 3 łyżki gęstej śmietany
- cukier puder do posypania
- 1 litr oleju (tyle się go "zużywa")

Nie dodajemy cukru do masy, bo ciasto może się przypalać. Nie dajemy proszku do pieczenia (bo to w przypadku faworków zbrodnia).

Z tego przepisu wyszło mi tyle ciastek (ponad 4 talerze obiadowe):


Z 1 i 1/5 szklanki przesianej mąki, żółtek, jajka, wódki/spirytusu, octu i śmietany wyrobić ręką ciasto. W miarę mieszania dodawać pozostałą mąkę, tak by ciasto było sprężyste i nieklejące. Czasem potrzeba więcej niż 2 szklanki mąki. Ważne by wyrabiać je jak najdłużej. 20 minut to absolutne minimum. Sporo osób "tłucze" ciasto wałkiem - ja nie, ale jeśli ktoś chce się wyżyć to czemu nie ;). 
Obite/wyrobione ciasto podzielić na 3-4 części. Każdą kolejno rozwałkowywać cieniutko i podsypywać obficie mąką. Im wałkowane cieniej tym lepiej - nie da się przesadzić, no chyba że już dziury wylecą. Kroić nożykiem na tasiemki - szerokość i długość wg własnych preferencji. Ja jeszcze po wycięciu lekko naciągam je palcami, by były jeszcze cieńsze. Przy niewielkim rondlu z litrem oleju dobrze smaży się niezbyt długie. Z drugiej strony im faworek dłuższy, tym szykowniejszy. Tasiemki naciąć w środku, przewinąć przez otwór jeden koniec faworka. Smażyć krótko, po 1-2 minuty z każdej strony po kilka sztuk aż się ze złocą. Odsączyć na papierowym ręczniku. Obficie posypywać cukrem pudrem.

Jeśli robi się to w dwie osoby, to optymalnie jest gdy jedna wałkuje i kroi, a druga smaży. W pojedynkę łatwo się zagapić i zamiast złotych, mamy brązowe faworki. Generalnie też są jadalne, ale już nie tak smaczne. Dlatego warto najpierw naszykować sobie wszystkie faworki do smażenia, a dopiero później to robić. Ciasto trzeba pilnować aby nie wyschło przed "zawijaniem" faworków, bo wtedy łatwo je porwać. Faworki czekające na smażenie mogą już obeschnąć - nie zaszkodzi im to.

Jeśli faworki mają postać dłużej niż jeden dzień warto część schować do szczelnych plastikowych pojemniczków - nie stracą na kruchości i nie zawilgną.

To proste i bardzo smaczne ciastka. Na moim stole goszczą nie tylko w czwartkowe święto.

piątek, 1 marca 2013

Bursztynowe kolczyki.

Bursztynek, bursztynek znalazłam go na plaży. 
Słoneczna kropelka, kropelka złotych marzeń.

Tak też dla dzieci śpiewały Fasolki. Niestety nigdy na plaży nie znalazłam bursztynu. Kolczyki też nie są z niego zrobione, za to całkiem zgrabnie przeganiają szare zimowe chmury. I poprawiają humor, kiedy się je robi (sprawdzone).


W związku z dotarciem na ostatni semestr studiów w końcu doczekałam się czasów, kiedy plan zajęć nie jest zawalony od rana do wieczora. Co prawda czasem dalej czuję się jak studentka wieczorowa, ale przynajmniej nie spędzam całych dni na uczelni. Najważniejszym obowiązkiem jest napisanie licencjatu - poza tym sporo wolnego czasu. O dziwo znajomi z roku śmieją się, że jest go nawet za dużo i nie wiedzą co z sobą zrobić :). A ja nie rozumiem, bo wciąż mam sto pomysłów na minutę jak można ten czas z przyjemnością wykorzystać. Choćby na zrobienie takich kolczyków.